Agenda militaire à l'usage des officiers (active et réserve), des militaires de carraière de toutes armes, des agents miliatires et des commis de rédaction et de comptabilité. 1938 - 1939 PDF Kindle AbeBooks.com: Przyjdzcie do mnie wszyscy ktorzy utrudzeni i obciazeni jestescie (9788363459307) by Thudippara Zacharias and a great selection of similar New, Used and Collectible Books available now at great prices. Pytasz, jaki jest sens życia, tęsknisz za pokojem, radością i miłością, może jesteś rozczarowany czy zmęczony? Przeczytaj tę książkę. Ojciec Zacharias pomoże Ci wsłuchać się w słowa Jezusa, doświadczyć ich i żyć nimi z Ale orędzie „Przyjdźcie do Mnie wszyscy” może być zrozumiane także w sensie szerszym i tak właśnie je rozumie papież Franciszek w tegorocznym orędziu na Światowy Dzień Chorego. Uciśnionymi i utrudzonymi – według papieskiego orędzia – są chorzy, biedni, dotknięci ciężarem próby, potrzebujący uzdrowienia. “Przyjdźcie do Mnie wszyscy” (Mt 11,28) Zaproszenie Jezusa, zawsze aktualne, nabiera szczególnego znaczenia w tym czasie, który dla wielu jest czasem urlopu i wakacji. Pomyślałem o zaproszeniu Jezusa niemal spontanicznie, gdy w czasie ostatnich niedzieli byłem w stronach rodzinnych i w naszej stolicy, odprawiając „parafialne auto velo (l') [no 725] du 09/10/1902 - a la recherche de l'autorisation par h. desgrange - automobile club du france - seance du comite du 8 octobre - commission sportive - commission technique par g. f. - au velodrome du parc des princes - les quatre - la course de l'heure de dimanche - h. elkes, michael, bouhours, lesns par g. l. - allo ! 0884. Przyjdźcie do mnie 2. “Przyjdźcie do Mnie wszyscy, o biedni grzesznicy; Ja dla was tu jestem, by łańcuchy te, Które ciążą na was, grzechu niewolnicy, Zdjęto z duszy waszej miłosierdzie me”. O pójdźmy wszyscy z pokłonem 3. “Przyjdźcie do Mnie wszyscy! Drogę wam ukażę Matka ma kochana, którą dałem wam; Znaczenie Psalmu 37:4. Psalmista zachęca osoby oddające cześć Bogu, żeby cieszyły się z tego, że mogą się z Nim przyjaźnić. Wszyscy, którzy mają taką więź z Jehową a Bogiem, mogą być pewni, że On spełni ich stosowne pragnienia. „Rozkoszuj się Jehową”. To sformułowanie można też oddać jako „czerp największą Homilia bp Romana Marcinkowskiego wygłoszona podczas uroczystości 75 rocznicy objawień Jezusa Miłosiernego w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Płocku PRZYJDŹCIE DO MNIE WSZYSCY, KTÓRZY OBCIĄŻENI I UTRUDZENI JESTEŚCIE, A JA WAS POKRZEPIĘ str. 3 PRZERAŻONY POSTEM str. 4 UMĘCZON POD PONCKIM PIŁATEM str. 5 UKRYTA… DGyyXSH. Orędzie papieża Franciszka na XXVIII Światowy Dzień Chorego 2020. Drodzy braci i siostry, 1. Słowa Jezusa: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię» (Mt 11,28) wskazują na tajemniczy kierunek łaski, która objawia się ludziom prostym i daje wytchnienie utrudzonym i zmęczonym. Słowa te są wyrazem solidarności Syna Człowieczego wobec ludzkości dotkniętej smutkiem i cierpieniem. Jakże wiele osób cierpi w ciele i na duchu! Jezus Chrystus wzywa wszystkich, aby pójść do Niego: «przyjdźcie do mnie» i obiecuje ulgę i wytchnienie. «Kiedy Jezus to mówi, ma przed oczyma ludzi, których spotyka każdego dnia na drogach Galilei: wielu ludzi prostych, ubogich, chorych, grzeszników, znajdujących się na marginesie społeczeństwa z powodu ciężaru prawa i opresyjnego systemu społecznego... Ludzie ci zawsze uganiali się za Nim, aby słuchać Jego słowa — słowa, które dawało nadzieję!» (Anioł Pański, 6 lipca 2014). W XXVIII Światowy Dzień Chorego, Jezus kieruje zaproszenie do chorych, uciśnionych i biednych, którzy wiedzą, że zależą całkowicie od Boga i, dotknięci ciężarem próby, potrzebują uzdrowienia. Osobom przeżywającym przygnębienie z powodu swojej sytuacji słabości i bólu Jezus Chrystus nie narzuca przepisów prawa, ale oferuje swoje miłosierdzie czyli samego siebie jako odnawiającą moc. Jezus patrzy na poranione człowieczeństwo. On ma oczy, które widzą i które zauważają, gdyż patrzą głęboko, nie rozglądają się obojętnie, lecz zatrzymują się i akceptują całego człowieka, każdego z jego stanem zdrowia, nie odrzucając nikogo, zapraszając każdego do wejścia w Jego życie, aby doświadczyć łagodności. 2. Dlaczego Jezus Chrystus żywi te uczucia? Ponieważ On sam uczynił się słabym, doświadczając ludzkiego cierpienia i otrzymując następnie pokrzepienie od Ojca. Faktycznie tylko ten, kto osobiście przeżywa to doświadczenie, będzie potrafił pocieszyć drugiego. Istnieje kilka poważnych form cierpienia: choroby nieuleczalne i przewlekłe, choroby psychiczne, schorzenia wymagające rehabilitacji lub opieki paliatywnej, różne niepełnosprawności, choroby wieku dziecięcego i podeszłego… Wobec nich czasami brakuje człowieczeństwa, dlatego konieczne jest spersonalizowanie podejścia do pacjenta, dodając do leczenia także opiekę w celu integralnego uzdrowienia człowieka. W chorobie czuje on bowiem, że zagrożona jest nie tylko jego integralność fizyczna, ale także wymiar relacyjny, intelektualny, uczuciowy i duchowy; i dlatego oprócz terapii oczekuje wsparcia, troskliwości, uwagi... jednym słowem miłości. Ponadto obok człowieka chorego jest jego rodzina, która cierpi i również potrzebuje pociechy i bliskości. 3. Drodzy chorzy bracia i siostry, wasza choroba stawia was w szczególny sposób pośród owych, “utrudzonych i obciążonych”, którzy przyciągają wzrok i serce Jezusa. Stąd wychodzi światło, które oświeca wasze chwile ciemności i nadzieja wobec waszego zniechęcenia. Jezus zaprasza was, abyście przyszli do Niego: «Przyjdźcie». W Nim bowiem niepokoje i pytania, które rodzą się w tej waszej “nocy” ciała i ducha, znajdą siłę do ich pokonania. Tak, Chrystus nie dał nam recept, ale swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem uwalnia nas od ucisku zła. W tym stanie na pewno potrzebujecie miejsca, aby się pokrzepić. Kościół chce być coraz bardziej i lepiej “gospodą“ Dobrego Samarytanina, którym jest Chrystus (por. Łk 10, 34), to znaczy domem, w którym można znaleźć Jego łaskę, wyrażającą się w gościnności, w akceptacji, w podniesieniu na duchu. W tym domu będziecie mogli spotkać ludzi, którzy, uzdrowieni miłosierdziem Bożym ze swojej słabości, będą umieli pomóc wam nieść krzyż, tworząc z własnych ran szczeliny, poprzez które ponad swoją chorobą można dostrzec horyzont i otrzymać światło i powietrze dla waszego życia. W to dzieło przynoszenia ulgi chorym braciom wpisuje się działalność pracowników służby zdrowia: lekarzy, pielęgniarek, personelu pomocniczego, administracji placówek sanitarnych, wolontariuszy, którzy, wykonując swoje zadania zgodnie z kompetencjami, pozwalają odczuć obecność Chrystusa, który ofiaruje pociechę i troszczy się o chorą osobę, opatrując jej rany. Jednakże również oni są mężczyznami i kobietami nie pozbawionymi własnych słabości czy chorób. W odniesieniu do nich mają szczególne znaczenie słowa, że «otrzymawszy pokrzepienie i pocieszenie Chrystusa, jesteśmy z kolei wezwani, aby stać się pokrzepieniem i pocieszeniem dla naszych braci, poprzez postawę łagodności i pokory na wzór Mistrza» (Anioł Pański, 6 lipca 2014). 4. Drodzy pracownicy służby zdrowia, każda interwencja diagnostyczna, prewencyjna, terapeutyczna, badawcza, lecznicza i rehabilitacyjna skierowana jest do osoby chorego, gdzie rzeczownik “osoba” zawsze pojawia się przed przymiotnikiem “chory”.Dlatego wasze działanie niech będzie stale nakierowane na godność i życie człowieka, bez jakiejkolwiek zgody na działania o charakterze eutanazji, wspomaganego samobójstwa, zaprzestania podtrzymywania życia, nawet wtedy, gdy stan choroby jest nieodwracalny. W obliczu sytuacji krytycznych i możliwej porażki nauk medycznych wobec przypadków klinicznych coraz bardziej problematycznych i wobec niekorzystnych diagnoz, jesteście wezwani do otwarcia się na wymiar transcendentny, który może ukazać najgłębszy sens waszej profesji. Pamiętamy, że życie jest święte i należy do Boga, dlatego jest nienaruszalne i nietykalne (por. Instr. Donum vitae, 5; Enc. Evangelium vitae, 29-53). Życie ma być przyjmowane, chronione, szanowane i trzeba mu służyć od jego zaistnienia aż do śmierci: domagają się tego zarówno rozum, jak i wiara w Boga autora życia. W niektórych przypadkach sprzeciw sumienia pozostaje dla was koniecznym wyborem, aby pozostać wiernymi waszemu „tak” dla życia i osoby. W każdym razie wasz profesjonalizm ożywiany chrześcijańską miłością, będzie najlepszą formą służby wobec podstawowego prawa człowieka, jakim jest prawo do ​​życia. Nawet wówczas, kiedy nie będziecie w stanie wyleczyć, zawsze będziecie mogli otoczyć opieką za pomocą gestów i procedur, które przynoszą ulgę i wytchnienie pacjentowi. Niestety, w niektórych kontekstach wojny czy konfliktu zbrojnego atakuje się personel medyczny i placówki, które zajmują się przyjmowaniem i leczeniem chorych. W niektórych miejscach również władza polityczna próbuje manipulować pomocą medyczną na swoją korzyść, ograniczając autonomię prawną przysługującą profesji medycznej. W rzeczywistości, atakowanie tych, którzy poświęcają się służbie cierpiącym członkom społeczeństwa, nikomu nie przynosi pożytku. 5. W tym XXVIII Światowym Dniu Chorych myślę o wielu braciach i siostrach, którzy na całym świecie nie mają dostępu do leczenia, ponieważ żyją w biedzie. Zwracam się zatem do instytucji opieki zdrowotnej i rządów wszystkich krajów świata, aby mając na uwadze aspekt ekonomiczny, nie zaniedbywały sprawiedliwości społecznej. Ufam, że łącząc zasady solidarności i pomocniczości, zostanie podjęta współpraca dla zapewniania wszystkim dostępu do odpowiedniej opieki medycznej w celu ochrony i odzyskiwania zdrowia. Z serca dziękuję wolontariuszom, którzy oddają się służbie chorym, uzupełniając w wielu przypadkach braki strukturalne i odzwierciedlając poprzez gesty czułości i bliskości obraz Chrystusa Dobrego Samarytanina. Najświętszej Maryi Pannie, Uzdrowieniu Chorych, zawierzam wszystkich, którzy dźwigają ciężar choroby wraz z ich rodzinami, a także wszystkich pracowników służby zdrowia. Wszystkich z czułością zapewniam o bliskości w modlitwie i z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa. Watykan, 3 stycznia 2020 r., we wspomnienie Najświętszego Imienia Jezus Franciszek Święty Jan Paweł II mówił, że „całe zło świata może być pokonane poprzez ogromną moc adoracji eucharystycznej”. Jezus Chrystus, obecny w Eucharystii, zaprasza nas wszystkich do siebie: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28). Prosi, abyśmy przyjmowali Go z czystym sercem w Komunii św. i trwali na adoracji w Jego obecności. Jego wszechmocna Boska miłość jest najskuteczniejszym lekarstwem na każde zło. Możemy zatem pozwalać Jezusowi, aby wyzwalał nas z egoizmu i nałogów, by leczył wszystkie rany naszego serca. Ażeby poddać się kuracji, którą Jezus nam proponuje, trzeba najpierw oddać Mu wszystkie swoje grzechy w sakramencie pokuty, a po uzyskaniu cudu rozgrzeszenia codziennie przyjmować Go w Komunii św. i przez godzinę trwać na adoracji w Jego obecności. Kto się nie zniechęci i w tej praktyce „wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mk 13,13); ten też nauczy się kochać czystym sercem i będzie uzdrowiony z wszelkich zniewoleń, takich jak pornografia, narkomania, alkoholizm czy hazard. Jezus naprawdę pragnie, aby ludzie jak najczęściej przyjmowali Go w Komunii św. oraz adorowali w Eucharystii, dlatego kościoły powinny być zawsze otwarte i powinna w nich trwać wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu, tak aby każdy mógł spotkać Jezusa. Wieczysta adoracja Ojciec Justo Lo Feudo ze Zgromadzenia Misjonarzy Najświętszej Eucharystii przemierza cały świat i pomaga parafiom przygotować się do podjęcia wieczystej adoracji Najświętszego Sakramentu. W rozmowie z przedstawicielami naszej redakcji o. Justo opowiadał, że wieczysta adoracja Jezusa w Najświętszym Sakramencie jest źródłem niesamowitych łask i przynosi nieograniczone duchowe owoce. Adorując Jezusa w Eucharystii, wypełniamy pierwsze przykazanie Dekalogu, wyrażamy swoją miłość do Boga ponad wszystkie inne rzeczy. Podczas adoracji Jezus nas przemienia oraz daje nam pokój, miłość, radość i cierpliwość, abyśmy dzielili się tymi darami z innymi. Ojciec Justo opowiedział o konkretnych przypadkach Bożego działania. Źródło nawróceń Poprzez wieczystą adorację wypełniamy to, o co prosił nas św. Jan Paweł II na początku swojego pontyfikatu: „Nie bójcie się, otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi”. Drzwi kaplic wieczystej adoracji są zawsze otwarte, tak aby każdy mógł do nich wejść; przede wszystkim ci, którzy są daleko od Jezusa. Dzięki wieczystej adoracji dokonuje się wiele nawróceń. Ludzie czują, że ktoś ich wzywa… Tym Kimś jest Pan, chociaż oni często nie zdają sobie z tego sprawy. Tak było w przypadku pewnej kobiety, która zostawiła w kaplicy karteczkę o następującej treści: „Przez ponad 10 lat moja noga nie przekraczała progu kościoła katolickiego, a jeśli wcześniej to miało miejsce, to tylko z pobudek artystycznych. Ciągle nie wiem, dlaczego teraz tu jestem, ale odczuwam pokój, który jest tu obecny. Nie wiem, skąd on pochodzi, ale chcę go odnaleźć”. Z tej notatki jasno wynika, że ta pani nie miała wiary, nie miała też pojęcia, dlaczego znalazła się w kaplicy. My jednak dobrze wiemy, że to Pan ją wezwał, a ona poszła za Jego głosem. Wiemy też, że pokój, który odnalazła, jest realny. Oto, co dzieje się w kaplicy adoracji: ten, kto zbliża się do Chrystusa w Eucharystii, odnajduje pokój. Wieczysta adoracja przynosi również inne, bardzo obfite owoce. Znane są przypadki osób, które chciały popełnić samobójstwo i… skończyły w kaplicy wieczystej adoracji, ponieważ Pan te wszystkie osoby wezwał! Przypadki ludzi, którzy przyszli do kaplicy, nie mając nawet pojęcia, że taka kaplica istnieje. Nogi ich same tam zaprowadziły! Pewna kobieta wyszła z domu około czwartej nad ranem, żeby rzucić się z mostu. Była zima i panowała jeszcze ciemność; nie było też żadnego oświetlenia. Jednak zamiast pójść w prawo, kobieta poszła w lewo, ponieważ zobaczyła pewne światło – jedyne światło widoczne tej nocy. Było to światło kaplicy. Weszła, zobaczyła Pana i zrozumiała, że to On jest zmartwychwstaniem i życiem. Jezus, obecny w sakramencie ołtarza, Zbawiciel wszystkich, ratuje ludzkie istnienia. Znanych jest wiele innych podobnych przypadków. Szczególne łaski Ojciec Justo opowiada, jak wiele razy był świadkiem tego, że Pan Jezus obdarza szczególnymi łaskami te miejsca, gdzie kapłan czy biskup pragnie ustanowić wieczystą adorację. Któregoś razu o. Justo został zaproszony przez greckokatolickiego proboszcza do Timisoary w Rumunii. To bardzo mała parafia. Prawie wszyscy jej mieszkańcy zgłosili się do adoracji, ale było ich tak mało, że nie udało im się zapełnić 168 godzin w ciągu tygodnia. Zaprosili więc również katolików, a kiedy i to nie wystarczyło, wówczas ksiądz greckokatolicki wpadł na pomysł, żeby porozmawiać z patriarchą prawosławnym. I tak też zrobili. Patriarcha, święty człowiek i prawdziwy mędrzec, pobłogosławił ich oraz projekt wieczystej adoracji w Rumunii oraz pozwolił im pójść wygłosić kazanie na mszy prawosławnej. Tamtejsi kapłani bardzo dobrze przyjęli o. Justa i ku jego zaskoczeniu i radości pozwolili mu podczas homilii zaprosić chętnych do wieczystej adoracji. Zapisało się 65 prawosławnych! Dokładnie tylu, ilu im brakowało do objęcia wszystkich godzin. To była szczególna łaska, ponieważ prawosławni, choć mają Eucharystię, nie znają praktyki adoracji. Udało się ich jednak do niej zaprosić, łącząc adorację z kultem Matki Bożej. Minęło już 12 lat od dnia, w którym 15 września 2006 r., we wspomnienie Matki Boskiej Bolesnej, grekokatolicy, katolicy i prawosławni zaczęli wspólnie adorować Pana. Czynią to do dziś. To świadectwo tego, że Jezus Eucharystyczny łączy wszystkich razem, prowadzi do ekumenizmu. Nowe powołania Tam, gdzie istnieją kaplice wieczystej adoracji, Jezus wzbudza również powołania. Doskonale widać to na przykładzie jednej z hiszpańskich diecezji, w której obecnie otwarto piątą wieczystą adorację. Odwiedził ją jeden z biskupów ze Stanów Zjednoczonych. Kiedy hierarcha zapytał, ile mają powołań, odpowiedziano mu, że 30 kleryków, a on stwierdził, że to wcale nie tak dużo. Usłyszał wtedy taką odpowiedź: „Gdy nie mieliśmy wieczystej adoracji, to nie było żadnego powołania. Teraz jest 30 kleryków”. Oto pewna stała zależność: tam, gdzie podejmuje się wieczystą adorację, tam rodzą się powołania do kapłaństwa, a także do sakramentu małżeństwa i tam Jezus czyni cuda, aby je ocalić. W jednej parafii było pewne małżeństwo na skraju rozpadu. Małżonkowie rozpoczęli już proces rozwodowy. Jednak któregoś dnia zdecydowali się pójść razem na adorację. Podczas modlitwy Jezus przywrócił im utraconą jedność. Stało się tak, ponieważ Pan jest jednością i nas nią obdarowuje; także tę osobistą, wewnętrzną. Daje ją każdemu z nas. Otwarcie serca Adoracja nie jest czasem naszego działania, lecz czasem całkowitego oddania się do dyspozycji Chrystusa, wyrażenia zgody, aby On mógł nas przemieniać. Trzeba jedynie otworzyć serce i pozwolić Jezusowi, aby nas kochał. Wtedy to On dokonuje niesamowitych rzeczy. Ci, którzy adorują Jezusa, wypraszają ocean łask, z którego wszyscy czerpiemy. Msza św. i adoracja Najświętszego Sakramentu to akty największej czci i dziękczynienia, które możemy złożyć Bogu. Adoracja jest przedłużeniem tego, co dzieje się podczas Mszy św. Jezus jest w niej rzeczywiście obecny z nami, a my mamy możliwość przebywania z Nim. To z Eucharystii rodzą się Kościół i kapłaństwo, pozwalające uobecniać w każdym czasie mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, który przynosi nam uzdrowienie i zbawienie. Wieczysta adoracja krok po kroku Co do tego, że wieczysta adoracja jest naprawdę wielkim Bożym darem na obecne czasy, nie ma żadnych wątpliwości. Czasami Jezus ustanawia ją w miejscach, gdzie po ludzku wydaje się to niemożliwe. W 2003 r. w Hiszpanii nie było ani jednej kaplicy wieczystej adoracji. Dziś mają je 54 kościoły parafialne. Pierwsza była Cancelada, najmniejsza parafia wybrzeża Morza Śródziemnego, w której, wbrew wszelkim trudnościom, już od 15 lat adoracja trwa nieprzerwanie. Ojciec Justo podał nam szczegóły ustanowienia wieczystej adoracji w parafii: „Zapewniam kapłanów, że wieczysta adoracja nie będzie dla nich żadnym nowym obciążeniem. Pamiętajcie, że organizacja, prowadzenie i strzeżenie adoracji wieczystej należy do specjalnie przygotowanej do tego grupy osób świeckich. Nie ma się czego bać. Trzeba odważyć się na wszystko. Zaryzykować i uwierzyć, że Pan wszystko rozwiąże. Co trzeba zrobić, żeby rozpocząć wieczystą adorację? Oto podstawowe kroki: Modlitwa. Przede wszystkim należy się gorąco modlić przed Najświętszym Sakramentem w intencji ustanowienia wieczystej adoracji w parafii, a także zaprosić do tej modlitwy innych. Rekolekcje lub misje parafialne, które pomogą przygotować parafian do wieczystej adoracji. Można na przykład zaprosić misjonarza z mojej wspólnoty – ze Zgromadzenia Misjonarzy Najświętszej Eucharystii, ponieważ propagujemy wieczystą adorację eucharystyczną we wszystkich parafiach i diecezjach na świecie. Oczywiście, jeśli proboszcz chce, może to zrobić sam. My zawsze jesteśmy chętni do pomocy. Zaproszenie do wieczystej adoracji, które należy skierować do wszystkich w momencie kulminacyjnym rekolekcji. O co mamy poprosić parafian? Ażeby poświęcili jedną godzinę w tygodniu, by być z Panem obecnym w Najświętszym Sakramencie w powstającej kaplicy adoracji. Mamy do tego specjalną formułę. Pod koniec homilii rozdaje się wszystkim (wraz z długopisami czy ołówkami) zaproszenie, składające się z trzech następujących punktów: Jeśli chcesz włączyć się w wieczystą adorację, podaj swoje dane kontaktowe (nazwisko, telefon, e-mail). W którym momencie dnia mógłbyś podarować Jezusowi swą godzinę? Rano (6–12), po południu (12–18), wieczorem (18–24), w nocy (0–6)? Nie pytamy o podanie konkretnego dnia i godziny, bo osoby nie będą jeszcze tego wiedziały i niczego nie napiszą, dlatego prosimy tylko o sprecyzowanie pory dnia. Mógłbyś (mogłabyś) pomóc w zorganizowaniu wieczystej adoracji? Zatem po homilii przeznaczamy dwie-trzy minuty na wypełnienie takiego formularza i potem, podczas ofiarowania, zbieramy je jako cenny dar ofiarowany Panu. Później, w połowie tygodnia, tak żeby dać możliwość zastanowienia się, dzwonimy do każdej z osób chętnych, by skonkretyzować dokładny dzień i godzinę adoracji. Powinniśmy w ten sposób pokryć 168 godzin tygodnia. Jeśli wszystkie godziny są już zapełnione, wybiera się jakąś szczególną datę, na przykład święto maryjne, na rozpoczęcie adoracji. Inauguracja. Starajmy się, by była ona jak najbardziej uroczysta. Jeśli to tylko możliwe, zaprośmy księdza biskupa, żeby mógł jej przewodniczyć. Po Eucharystii robi się uroczystą procesję aż do kaplicy wieczystej adoracji. Tam intronizuje się Pana i zostawia Go na zawsze. Organizacja. Istnieje pewien ideał. Czasami nie można go wypełnić, ale trzeba chociaż spróbować. Tworzymy sieć 29 koordynatorów: jeden koordynator generalny, który jest łącznikiem z księdzem opiekującym się wieczystą adoracją, czterech koordynatorów tur (rannej, popołudniowej, wieczornej i nocnej) oraz po jednym koordynatorze odpowiedzialnym za poszczególne godziny. Celem jest to, by Pan Jezus nigdy nie został sam. Taki sposób organizacji pomaga również formować osoby, które przychodzą na adorację, by czuły się odpowiedzialne i nie zostawiały Pana nigdy samego, żeby nie opuściły Go, zanim przyjdzie kolejna osoba. Gdy ktoś nie może przyjść, powinien spróbować znaleźć kogoś na swoje miejsce, a jeśli to nie będzie możliwe, musi skontaktować się z koordynatorem danej godziny, by on na nią kogoś zapewnił. Zadaniem koordynatorów tur jest skontaktowanie się z poszczególnymi osobami w celu ustalenia z nimi konkretnego dnia oraz godziny adoracji; potem nadzorowanie tylko koordynatorów godzin w swoich turach”. opr. ks. M. Piotrowski TChr, tłum. A. Bystrzanowska Kontakt do ks. Justa Lo Feudo, który służy pomocą w zorganizowaniu wieczystej adoracji w parafii: justolofeudo@ Przyjdźcie do Mnie wy wszyscy, którzy czujecie się niegodni. Czekam na was czwartek, 21 czerwca 2012 roku, godz. Moja szczerze umiłowana córko, Moi wyznawcy muszą zrozumieć, że tak jak każdy dobry rodzic, zawsze będę chciał tego, co jest dla nich najlepsze. Nigdy nie dam im wszystkiego, o co proszą, jeśli nie jest to zgodne z Moją Najświętszą Wolą. Nigdy nie pozwolę im zboczyć z Drogi Prawdy bez nakłaniania ich do powrotu do Mnie. Zawsze się będę starał chronić ich przed wszelką krzywdą. Ukarzę ich również za każde złe postępowanie. Zagniewam się, i mogę się zagniewać, kiedy uczynią zło innym. Przebaczę im także, kiedy wyrządzą krzywdę, jeśli będą szczerze żałować za błędy swojego postępowania. Jestem cierpliwy. Nie jest łatwo Mnie zaszokować i nigdy nie będę, i nie mógłbym, żywić urazy. To dlatego nawet ci, którzy się oddalili, gubiąc się, i którzy czują się wewnętrznie puści, powinni Mnie prosić, abym ich podtrzymał, umiłował i doprowadził do Boskiej Miłości, która przyniesie im prawdziwy pokój. Tak wielu ludzi się zagubiło i zapomniało o Mnie. Wielu z powodu grzesznego życia, które prowadzili, opiera się, aby wrócić do Mnie. Czują się niezręcznie, nie wiedzą, jak się modlić i błędnie sądzą, że jest dla nich za późno. Jakże się mylą. Nie wolno im nigdy zapomnieć, że ofiarowałem Moje Życie na ziemi za każdego z was. Nie porzucę dusz tak łatwo. Kocham wszystkich tych, którzy przez swoje działania, uczynki i myśli łamią Prawa Mojego Ojca. Jesteście dla Mnie cenni. Kocham was, tak jak kocham wszystkie dzieci Boże. Nigdy nie sądźcie, że jesteście mniej kochani, ponieważ grzeszycie. Grzech, choć jest dla Mnie odrażający, jest tą skazą, z którą się urodziliście. Jest prawie niemożliwe, aby jakakolwiek dusza na ziemi nie grzeszyła. Nigdy nie myślcie, że nie mógłbym wam zawsze pomóc lub wziąć was w Moje Ramiona. Będziecie stać jako pierwsi w kolejności, aby wejść do Mojego Nowego Raju na ziemi, który będzie trwał tysiąc lat, kiedy zwrócicie się do Mnie. Jedyne, o co prosiłbym, to abyście rozmawiali ze Mną tymi słowami. Modlitwa Krucjaty 62 Dla zagubionych i bezradnych grzeszników O Jezu, pomóż mi, bo jestem grzesznikiem, zagubionym, bezradnym i w ciemności. Jestem słaby i brakuje mi odwagi, aby Cię odnaleźć. Daj mi siłę wołać teraz do Ciebie, żebym mógł się wyzwolić od ciemności wewnątrz mojej duszy. Doprowadź mnie do Twojego Światła, drogi Jezu. Przebacz mi. Pomóż mi ponownie odzyskać jedność i poprowadź mnie do Twojej Miłości, Pokoju i Życia Wiecznego. Ufam Ci całkowicie i proszę Cię, żebyś mnie przyjął z umysłem, ciałem i duszą, gdy poddaję się Twojemu Bożemu Miłosierdziu. Amen. Przyjdźcie do Mnie wy wszyscy, którzy czujecie się niegodni. Czekam na was. Jedyne, co potrzeba, to wyciągnąć do Mnie rękę i chwycić Mnie. Słucham. Widzę. Płaczę. Kocham was. Nigdy się nie poddam, dopóki nie znajdziecie się w Moich Ramionach, a Moje Boże Miłosierdzie nie napełni waszych dusz. Wkrótce ujrzycie wreszcie Prawdę Mojego wielkiego Miłosierdzia. Wasze wątpliwości opadną jak zewnętrzna skorupa, aby ukazać waszą duszę, która zostanie wypełniona światłem, i przybędziecie do Mnie. Czekam na ten dzień z wielką nadzieją i radością. Dopiero wtedy, kiedy każda biedna zagubiona dusza będzie wiedzieć, że tylko Ja, Jezus Chrystus, mogę ją zbawić, Moje Serce zostanie uzdrowione. Pamiętajcie, mogę potępić grzech, ale kocham każdego grzesznika, bez względu na to, co uczynił. Nigdy się nie lękajcie przyjść do Mnie, rozmawiać ze Mną, bo kocham was zbyt mocno, żeby was odrzucić, kiedy okażecie prawdziwą skruchę. Wasz umiłowany Jezus Come to Me all of you who feel unworthy. I am waiting for you. Thursday, June 21st, 2012 @ 00:05 My dearly beloved daughter My followers must understand that like any good parent I will always want what is best for them. I will never give them everything they ask for unless it is according to My Most Holy Will. I will never let them wander off the path of Truth without coaxing them back to Me. I will always try to protect them from all harm. I will also chastise them for any wrongdoing. I will, and can, become angry when they do evil onto others. I will also forgive them when they do wrong if they are truly sorry for the error of their ways. I am patient. I am not easily shocked and never, nor could I, hold a grudge. This is why even those who have wandered off lost and who feel empty inside should ask Me to hold them, love them and bring them the Divine Love that will bring them true peace. So many people are lost and have forgotten Me. Many, because of the sinful lives they have led, are reluctant to turn to Me. They feel awkward, don’t know how to pray and believe, wrongly, that it is too late for them. How wrong they are. They must never forget that I offered up My life on earth for each one of you. I don’t give up on souls that easily. I love all those who, through their actions, deeds and thoughts, break My Father’s Laws. You are precious to Me. I love you just as I love all of God’s children. Never believe you are loved less because you sin. Sin, while abhorrent to Me, is the stain with which you were born. It is almost impossible for any soul on earth not to sin. Never feel I could never help you or welcome you into My Arms. You will stand first in line to enter My New Paradise on earth, which will last 1,000 years when you turn to Me. All I asked is that you speak with Me in these words Crusade Prayer (62) For Lost and Helpless Sinners O Jesus help me for I am a sinner lost, helpless and in darkness I am weak and lack the courage to seek You out Give me the strength to call You now so that I can break away from the darkness within my soul Bring me into Your light Dear Jesus, forgive me Help me to become whole again and lead me to Your Love, peace and Eternal Life. I trust You completely and I ask You to take me in mind, body and soul as I surrender to Your Divine Mercy. Amen. Come to Me all of you who feel unworthy. I am waiting for you. All it takes is to hold out your hand and reach Me. I listen. I see. I weep. I love you. I will never give up until you are in My Arms and My Divine Mercy floods your soul. Soon you will finally see the Truth of My Great Mercy Your doubts will fall away like an outer shell to reveal your soul which will be filled with the light and you will come running towards Me. I await that day with great hope and joy. Only when every poor lost soul knows that only I, Jesus Christ, can save them will My Heart be healed. Remember I may condemn the sin but I love every sinner no matter what they have done. Never be afraid to come to Me, to talk to Me, for I love you too much to reject you when you show true remorse. Your beloved Jesus