Ogólna modlitwa za zmarłych. „Panie, daj wszystkim zmarłym pełnię życia. A światłość Twej chwał niechaj im świeci. Dozwól im żyć z Tobą na wieki. Amen”². „Panie Jezu Chryste! W zjednoczeniu z męką Twoją ofiaruję przez ręce bolesnej Matki Twojej wszystkie moje modlitwy, prace, cierpienia i dobre uczynki za dusze Boniecki na pogrzebie Piotra Szczęsnego – Wprost. Bp Pieronek i ks. Boniecki na pogrzebie Piotra Szczęsnego. „Żegnamy człowieka, który jest jak krzyk”. We wtorek odbył się pogrzeb - Na pogrzebach ludzie są pogrążeni w smutku, ale próbują się trzymać. Są zrozpaczeni, łamie im się głos, ale próbują tego nie okazywać. Otoczenie oczekuje od Dlatego nie warto tłumić swoich emocji. Płacz, gdy czujesz, że musisz płakać i pozwól sobie na przykład odczuwać ból i udrękę rozczarowania. Ten ból może zostać źródłem nauki i wiedzy na przyszłość. Po prostu nie pozwól problemom pozostać w Tobie, lecz daj im upust. Data utworzenia: 25 września 2021, 14:40. Bliscy, znajomi i przyjaciele pożegnali ofiary wypadku w Tatarowcach (woj. podlaskie). Pogrzeb odbył się w Kościele pw. Niepokalanego Serca Maryi w Ile osób na pogrzebie? Limit osób na pogrzebie w pandemii 2021. Ile osób może uczestniczyć w pogrzebie? Czy są jakieś limity? Wiele osób zastanawia się czy podczas epidemii koronawirusa Nie ma nic złego, jeśli przy tej okazji ma miejsce na przykład obiad czy poczęstunek dla uczestników pogrzebu. Jednak nie może to być kolejna okazja do picia alkoholu czy obżerania się. Pamiętajmy, że potrawy, jakie się wtedy podaje, nie mają żadnego znaczenia, nie wpływają wcale tak na duszę zmarłego jak i na tych, kto za Wtedy część żałobników uciekła. Ludzie wystraszyli się. Spacerowicze idący alejką zasłaniali oczy. Obcy ludzie nie wytrzymywali takiego widoku, a na pogrzebie były dzieci. Nie wiem, jak one to przeżyły, skoro dla nas, dorosłych, było to traumatyczne przeżycie. Ten pogrzeb to był cios - dodaje jego brat. W kościele morze łez. Śmierć 13-letniej Patrycji z Bytomia wstrząsnęła całą Polską. Ciężarna nastolatka została zamordowana przez swojego chłopaka, 15-letniego Kacpra S. W piątek w Piekarach Śląskich odbyły się uroczystości pogrzebowe Patrycji. Zebrały się na nich tłumy. W piątek w Bazylice Najświętszej Maryi Panny w Wybór białej bluzki na pogrzeb w Polsce może być nie tylko świadomym wyrazem modowego gustu, ale też głębokim wyrazem szacunku i refleksji nad znaczeniem życia i śmierci. Niech moda będzie wyrazem naszej indywidualności, nawet w najtrudniejszych chwilach. Biała bluzka na pogrzebie: jak ją nosić z klasą i powagą dTj7vay. 24 lipca 2022 19:42/w Informacje, Polecamy, Polska Radio MaryjaDopiero od 16 lat istnieje pełnoprawna możliwość zorganizowania pogrzebu rodzinnego nienarodzonego dziecka. To niezwykle krótki okres, by móc wpłynąć na wielowiekową mentalność, która w sytuacji śmierci prenatalnej dziecka nie stawiała kwestii pochówku w sposób oczywisty. Niemniej, pierwszoplanowo musimy uświadamiać katolickie rodziny, że to na nich spoczywa obowiązek pogrzebania szczątków dziecka – zaznaczył Piotr Guzdek z Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka podczas „Aktualności dnia” w Radiu Maryja. Przed soborem watykańskim II liturgia pogrzebu dziecka nieochrzczonego, czyli także tego umierającego w okresie prenatalnym, nie była sprawowana w Kościele rzymskokatolickim. Sytuacja zmieniła się po objęciu papieskiego tronu przez Pawła VI. – Papież Paweł VI bardzo hojnie odpowiedział na zalecenia ojców soborowych zawartych w Konstytucji o Liturgii Świętej, które mówiły o przepracowaniu nowego rytuału pogrzebu dziecka. Przygotował rytuał pogrzebu dziecka ochrzczonego oraz pogrzebu dziecka nieochrzczonego. Jest to konsekwentna postawa św. Pawła VI związana z encykliką „Humanae vitae”. To dokument mówiący o godności poczynającego się dziecka i poczynających dziecko rodziców – powiedział Piotr Guzdek. W Polsce od ponad 50 lat jest możliwość sprawowania liturgii pełnoprawnej, z Mszą św. pogrzebową i złożeniem szczątków dziecka do poświęconej ziemi. Jednak w świetle polskiego prawa stało się to legalne dopiero od grudnia 2006 roku. – W okresie PRL niemożliwym było uzyskanie karty zgonu, która otwierałaby drogę do pochówku, nie tylko dla dzieci zmarłych przed narodzeniem (zwłaszcza poronionych poniżej 22 tyg. ciąży czy martwo urodzonych powyżej 22 tygodnia), ale nawet noworodków, które umierały do 24 godzin po porodzie. Rodzice nie byli w stanie zorganizować legalnego rodzinnego pochówku. Dopiero decyzja ministra Zbigniewa Religi, który w 2006 r. wprowadził rozwiązania prawne (uzupełnione zostały w 2011 r.), (…) stwarza możliwość indywidualnego pochówku dziecka na każdym etapie ciąży. Jeżeli zwłoki zostały zabezpieczone, nawet jeśli płeć dziecka nie została stwierdzona, rodzice mogą zorganizować pogrzeb od strony prawa państwowego – wyjaśnił gość Radia Maryja. Zatem – jak podkreślił – dopiero od 16 lat istnieje pełnoprawna możliwość zorganizowania pogrzebu rodzinnego nienarodzonego dziecka. – Rodzice mają nie tylko możliwość wyprawienia pogrzebu dziecku, ale uzyskują także pomoc finansową, która przysługuje im z tytułu ubezpieczenia wykonywanej pracy. Chodzi tu o zasiłek pogrzebowy w sytuacji śmierci członka rodziny, zasiłek macierzyński i urlop macierzyński. Jest to dopiero 16 lat. To niezwykle krótki okres, by móc wpłynąć na wielowiekową mentalność, która w sytuacji śmierci prenatalnej dziecka nie stawiała kwestii pochówku w sposób oczywisty – i pochówku organizowanego ze strony prawa państwowego i tego liturgicznego. Dlatego w kompendium pastoralnym o rodzinnym pogrzebie dziecka martwo urodzonego , które zostało wydane przez Radę ds. Rodziny przy Konferencji Episkopatu Polski we współpracy z naszym stowarzyszeniem, bardzo wyraźnie wskazujemy, że konieczna jest postawa wyrozumiałego towarzyszenia i łagodności pastoralnej, która wystrzega się szybkich ocen (…) postępowania małżonków i rodzin rezygnujących z pochówku dziecka. (…) Najczęściej rodziny stosują znane sobie schematy rozwiązania sytuacji związanej przykładowo z poronieniem samoistnym. W dominującej narracji społecznej nie ma miejsca na otwarte okazywanie żałoby, odniesień do godności dziecka. Dlatego niejednokrotnie nie dochodzi do pochówku – mówił Piotr Guzdek z Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka. Niemniej pogrzeb dziecka jest powinnością i obowiązkiem rodziców – kontynuował. – Tak jak dla dzieci żywo urodzonych szykujemy kołyskę, tak dla zmarłego przed narodzeniem trzeba przygotować rodzinną mogiłę, która stanie się dla niego kołyską do snu wiecznego – zaznaczył rozmówca. Pogrzeby zbiorowe dzieci martwo urodzonych organizowane są w momencie, gdy nie dochodzi do pochówku rodzinnego. Taka uroczystość odbyła się ostatnio w Krakowie. 18 lipca na cmentarzu Podgórki Tynieckie pochowane zostały niemowlęta zmarłe w latach 2020-2022. – Jest to interwencja kryzysowa. Nie jest to rozwiązanie wzorcowe i docelowe. Kościół lokalny podejmuje celebrację liturgii pogrzebowej w zastępstwie rodziny ze względu na godność dzieci. Niemniej, pierwszoplanowo musimy uświadamiać katolickie rodziny, że to na nich spoczywa obowiązek pogrzebania szczątków dziecka w ramach liturgii sprawowanych w parafiach – podsumował gość „Aktualności dnia”. Cała rozmowa z Piotrem Guzdkiem dostępna jest [tutaj]. Czy podczas spotkania czułeś kiedyś coś złego w gardle? Być może zauważyłeś, że łzy formują się, a następnie powoli zbierają, sprawiając, że biuro jest lekko rozmyte, gdy próbujesz je obwąchać. A może czujesz, że łapiesz oddech i modlisz się, aby nikt na ciebie nie patrzył, nie mówiąc już o zadaniu ci pytania, ponieważ jesteś pewien, że jeśli otworzysz usta, aby spróbować mówić, załamiesz się. Jeśli już tam byłeś, być może zastanawiałeś się, jak przestać płakać lub jak uniknąć lub opóźnić dotarcie tam. Na pewno nie jesteś sam. Niedawne badanie przeprowadzone przez firmę doradczą Accountemps wykazało, że 45% respondentów, którzy wszyscy byli pracownikami w USA, płakało w środowisku biurowym. Powszechne jak łzy w miejscu pracy, możesz nadal czuć, że łamiesz jakąś niepisaną zasadę postępowania. Denise Dudley, psycholog behawioralny oraz założyciel i były dyrektor naczelny seminarium SkillPath Seminars, mówi, że nikt nigdy nie zwraca się do niej z pytaniem „jak nie płakać w filmie lub jak nie płakać na pogrzebie, jak nie płakać” sytuacje towarzyskie z moimi przyjaciółmi ”. Ale ludzie często pytają ją, jak przestać płakać w pracy. Innymi słowy, to, co jest uważane za normalną reakcję w innych ustawieniach, wydaje się tabu w pracy. Zaczniemy od podstaw związanych z płaczem w pracy, ale możesz również przejść bezpośrednio do naszych wskazówek, jak uniknąć płaczu, klikając tutaj. Kiedy i dlaczego płacz w pracy może cię zranić Czy można płakać w pracy? Krótka odpowiedź jest taka, że ​​zależy to - w jakiej sytuacji jesteś, gdy pojawiają się łzy, jak często to się dzieje, kto jest w pobliżu, kiedy to robi, w jakim środowisku pracujesz, jaka jest twoja osobista filozofia wokół płaczu i więcej. Ale większość ludzi uważa, że ​​płacz może mieć negatywne konsekwencje. Według sondażu Accountemps, około 70% pracowników i dyrektorów finansowych zgodziło się albo, że „płacz jest w porządku od czasu do czasu, ale robienie tego zbyt często może podważyć perspektywy kariery” lub że „płacz nigdy nie jest w porządku w pracy - ludzie cię zauważą jako słabe lub niedojrzałe ”. Tylko około 30% osób uważa, że„ płacz nie ma negatywnego wpływu - pokazuje, że jesteś człowiekiem ”. Kimberly Elsbach, profesor zarządzania w UC Davis Graduate School of Management, która badała postrzeganie płaczu w miejscu pracy, odkryła w badaniach z kolegami, że w najlepszym razie można oczekiwać neutralnej reakcji. Kiedy ktoś płakał z powodu problemów osobistych (takich jak śmierć w rodzinie, rozwód, zwolnienie), był postrzegany neutralnie, „dopóki osoba ta nie płakała nadmiernie ani nie zakłócała ​​pracy innych”. inne okoliczności - podczas przeglądu wyników, w obliczu stresującego terminu lub na oficjalnym spotkaniu - mogą prowadzić innych do „postrzegania cię jako słabego, nieprofesjonalnego, manipulacyjnego”. Dudley zgadza się, że są sytuacje, w których najlepiej nie płakać. „Nie dlatego, że pochwalam środowisko, które zamierzam opisać. Wolę powiedzieć, postarajmy się to zmienić, ale tymczasem spójrzmy prawdzie w oczy - mówi. I dopóki kultura wokół płaczu nie zmieni się, radzi starać się unikać łez, gdy znajdujesz się na „jednej pozycji”. Może to oznaczać, że jesteś pracownikiem rozmawiającym z przełożonym (szczególnie jeśli masz skomplikowane relacje), kobieta w grupie mężczyzn, prezenter stojący przed zarządem lub innymi u władzy, w napiętej sytuacji lub w sprzeczności z kolegą. „Niebezpieczną częścią płaczu jest to, że ustawia nas w dalszej, pojedynczej pozycji”, mówi Dudley. „W każdej sytuacji, gdy płaczemy, ryzykujemy utratę naszej władzy i wiarygodności, a nawet wiarygodności”. Co płeć ma z tym wspólnego? Nie można mówić o płaczu w pracy bez mówienia o płci. W ankiecie 700 osób przeprowadzonej przez Anne Kreamer, autorkę „ It's Always Personal: Navigating Emotion in the New Workplace” , 41% kobiet przyznało, że płakało w pracy, w porównaniu z zaledwie 9% mężczyzn. Elsbach zgadza się, że kobiety częściej niż mężczyźni płaczą w pracy. Zanim ona i jej koledzy zebrali 109 „płaczących historii”, jak je nazywali, mieli tylko dziewięć od mężczyzn. Chociaż nie zgromadzili wystarczającej ilości danych, aby dojść do jakichkolwiek empirycznych wniosków na temat płaczących mężczyzn w pracy, garść opowieści, które usłyszeli, przeważnie doprowadziła do pozytywnego postrzegania, sugerując możliwe podwójne standardy. Jak powiedziała kiedyś dyrektor Zmierzchu Catherine Hardwicke: „mężczyzna otrzymuje owację na stojąco za płacz, ponieważ jest tak wrażliwy, ale kobieta jest zawstydzona”. Istnieją biologiczne i fizjologiczne powody, dla których kobiety częściej płaczą w pracy, a także czynniki socjalizacyjne. „W naszym społeczeństwie oczekiwanie od dziewcząt nie powinno wyrażać gniewu, ale dziewczyny mogą płakać”, mówi Mollie West Duffy, współautorka No Hard Feelings: The Secret Power of Embrions Emotions at Work . Ale chociaż dziewczęta uspołeczniają się, by płakać, kiedy stają się kobietami i płaczą w pracy, niekoniecznie uważa się to za dopuszczalne. W „ Oto, co powiedziała: to, co mężczyźni muszą wiedzieć” (a kobiety muszą im powiedzieć) o wspólnej pracy , Joanne Lipman mówi, że wielu mężczyzn, z którymi rozmawiała w książce, powiedziała jej, że boją się łez kobiet. Ta dynamika może zaszkodzić karierom kobiet, jeśli ich szefowie będą powstrzymywać kluczowe informacje ze strachu przed łzami w sposób, jakiego nie robią w przypadku męskich raportów. Tak więc płacz w pracy - a nawet myśl, że możesz płakać - może mieć realne i trwałe konsekwencje. 7 sposobów na powstrzymanie płaczu (lub przynajmniej unikania go lub opóźniania) Zacznijmy więc od zastrzeżenia, że ​​niekoniecznie musisz rozważać płacz w pracy jako kruszarkę do kariery - a nawet coś, czego tak bardzo musisz się bać, w zależności od sytuacji. Ale oto kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby stłumić nadchodzące łzy, opóźnić je wystarczająco długo, aby znaleźć bezpieczne miejsce do ich wypuszczenia lub zmniejszyć prawdopodobieństwo płaczu. Pamiętaj jednak, że żaden z nich nie jest magiczną kulą i nie zawsze możesz powstrzymać się od wylewania łez. Przeczytaj do końca kilka słów o tym, dlaczego to jest w porządku. 1. Weź głęboki oddech Częstą sugestią dotyczącą unikania łez jest ćwiczenie głębokiego oddychania, gdy czujesz nadchodzące wodociągi. „Myślę, że to ambitne”, mówi Dudley. Myślenie, że możesz przejść do trybu pełnego głębokiego oddychania, gdy siedzisz na spotkaniu personelu, nie jest całkiem realistyczne (przynajmniej nie, jeśli Twoim celem jest latanie pod radarem). Zamiast tego Dudley sugeruje wypróbowanie mini-wersji tej techniki. „Wdychaj jeden głęboki długi oddech, wstrzymaj go na chwilę, nie za długo, a następnie zrób wydech” - mówi. „Nawet jeśli zajmuje to 10 sekund, resetuje kilka rzeczy w twoim mózgu lub gardle.” I możesz po prostu powstrzymać łzy do czasu spotkania. 2. Używaj języka, brwi lub mięśni Jeśli próbujesz przestać płakać bez zwracania na siebie uwagi, możesz wypróbować jedną z kilku innych sztuczek, które nie będą zbyt oczywiste w miejscach publicznych. „Po prostu wepchnij język do kącika ust”, powiedziała ekspertka języka ciała Janine Driver w „New York Times” lub spróbuj rozluźnić mięśnie twarzy, szczególnie te za wewnętrznymi brwiami, które zwykle łączą się, gdy jesteś smutny. Z drugiej strony Ad Vingerhoets, badacz z Tilburg University, który bada emocjonalne łzy, powiedział The Cut, że „zwiększenie napięcia mięśni i ruchów może ograniczyć twoją reakcję płaczu”. Podobnie jak w przypadku większości porad na temat tego, jak przestać płakać, być może będziesz musiał spróbować kilka strategii, które sprawdzą, która z nich naprawdę działa - i pamiętaj, że żadna z nich nie jest pewna. 3. Zrób sobie przerwę i odejdź od sytuacji Jeśli uważasz, że możesz zacząć płakać i znajdujesz się w otoczeniu, w którym nie chcesz, aby tak się stało, najlepszą rzeczą, jaką możesz zrobić, to usunąć się z sytuacji. Jeśli prowadzisz spotkanie, możesz powiedzieć wszystkim, aby zrobili 10-minutową przerwę i zebrali się ponownie. W przeciwnym razie możesz spokojnie wyjść - ludzie przecież idą do łazienki. „Badania pokazują, że zwykle czujemy się lepiej, gdy płaczemy sami lub mamy tam tylko jedną osobę” - mówi Duffy. „Więcej niż jedna osoba i jesteśmy przytłoczeni, ponieważ myślimy o tym, jak jesteśmy postrzegani”, co może sprawić, że będziemy płakać jeszcze bardziej. Więc idź gdzieś, gdzie możesz być sam - czy to do swojego biura (jeśli masz), łazienki, czy na zewnątrz na spacer - napij się wody, weź głęboki oddech i powiedz sobie, że jest w porządku. A jeśli możesz skorzystać z pomocy, złap po drodze zaufanego kolegę lub napisz do niego i poproś go o spotkanie. „W tym czasie staraj się skupić na czymś innym, abyś nie zastanawiał się nad sprawą, która doprowadziła do łez”, mówi Elsbach, zwłaszcza jeśli masz nadzieję się zebrać i wrócić. Jeśli uważasz, że jesteś gotowy, „sprawdź się”, dodaje. „Czy mogę o tym pomyśleć i nie zacząć być emocjonalny? Jeśli możesz, może powróć do spotkania. ” Usunięcie się z sytuacji może być bardziej skomplikowane, jeśli masz spotkanie jeden na jednego. Dudley mówi, że jeśli rozmawiasz z innym życzliwym i wspierającym przełożonym lub współpracownikiem, którego nie wykorzystasz przeciwko tobie, możesz poprosić o chwilę. Spróbuj: „Trudno mi to usłyszeć, ale wiem, że musimy o tym porozmawiać. Czy mógłbyś mi dać kilka minut na korytarzu? ”Ale jeśli rozmawiasz z kimś, nie masz pewności, że jest w 100% po twojej stronie, możesz spróbować innej techniki. 4. Zatrzymaj myśli, które powodują, że płaczesz (zajmie to trochę praktyki) Jeśli nie możesz fizycznie uciec od sytuacji, nie oznacza to, że nie możesz mentalnie uciec. Możesz pożyczyć od techniki interwencyjnej stosowanej czasami w terapii zwanej zatrzymaniem myśli lub zamianą myśli. Dokładnie tak to brzmi. Cokolwiek prowokuje twoją płaczącą odpowiedź, postaraj się o tym zapomnieć i zamiast tego pomyśl o czymś zupełnie niezwiązanym. Dudley zaleca, aby przemyśleć kwestię zastąpienia. Może to twój pies zawsze sprawia, że ​​się śmiejesz. „Tak bardzo kocham mojego psa”, możesz zagłuszyć myśli o tym, jak źle traktował cię twój współpracownik. „Będzie tak szczęśliwa, kiedy wrócę do domu”. Dudley mówi, że będziesz chciał przećwiczyć ten w sytuacjach na niższych stawkach, zanim będziesz mógł polegać na nim w kluczowym momencie, ponieważ będzie to wymagało wprawy, aby zrobić to z powodzeniem. „Na początku możesz skakać, ale praktyka naprawdę pomaga” - mówi. Mimo to „może nie działać dla wszystkich w każdej sytuacji”. 5. Udawaj, że jesteś aktorem w filmie Dudley ma jeszcze jedną niekonwencjonalną sugestię, ale twierdzi, że pomogło jej to przejść przez trudne interakcje, kiedy pracowała w szpitalach psychiatrycznych i w frustrujących chwilach w domu (na przykład, gdy jej dzieci rysowały po ścianie po długim dniu). „Jeśli czujesz, że zaraz będziesz płakać, będziesz krzyczeć lub powiedzieć coś, czego możesz żałować, udawaj, że jesteś aktorem w filmie. Jaki jest scenariusz? ”. „Teraz to nie tylko ja, Denise, która jest naprawdę zdenerwowana, ponieważ mój szef powiedział mi, że nie dostałem podwyżki” - wyjaśnia. Zamiast tego możesz zdystansować się i odegrać „rolę pracownika, który jest kwintesencją profesjonalisty”, którego słowa są „spokojne i przemyślane”. 6. Wyeliminuj lub zmniejsz stresory w swoim życiu, jeśli możesz Możesz podjąć kroki, aby uniknąć płaczu, zanim znajdziesz się w sytuacji powodującej łzy. Upewnij się, że masz wystarczająco dużo snu i że jesteś odpowiednio zaopatrzony (tj. Karmiony) i nawodniony. Spróbuj także zmniejszyć lub wyeliminować inne stresory w swoim życiu. Na przykład, jeśli nieustannie walczysz ze współmałżonkiem lub współlokatorem, robienie tego, co możesz, aby rozwiązać te sytuacje, może pomóc ci ustalić mniej niepewną linię bazową. „Jeśli stracisz równowagę, częściej płaczesz”, mówi Dudley. Więc „zamelduj się ze wszystkimi zwykłymi podejrzanymi” i zobacz „czy w twoim życiu dzieją się dziwne rzeczy, które możesz kontrolować lub wyeliminować”. 7. Dowiedz się, co może sprawić, że będziesz płakać i dlaczego płakałeś ostatnim razem Jeśli przejdziesz do przeglądu wyników, oczekując świetnej oceny i zamiast tego otrzymasz dość znaczącą krytykę (może być konstruktywną), szok z tego powodu może sprawić, że zareagujesz bardziej surowo. Ale „jeśli się tego spodziewasz, jeśli wiesz, że możesz wejść, możesz się na to przygotować, przepasać się” - mówi Elsbach. Staraj się więc przewidywać sytuacje, które mogą być trudne, i przygotuj się. Może pomóc ci zachować spokój, dopóki nie będziesz mógł przez chwilę sam. A jeśli płakałeś w podobnej sytuacji w przeszłości, nie odsuwaj tego na bok. Często „łzy się zdarzają, a potem lubimy od razu o tym zapomnieć, ponieważ … wstydzimy się lub gniewamy, że tak się stało, więc chcielibyśmy po prostu nigdy więcej o tym nie myśleć” - mówi Duffy. Ale to podejście „może sprawić, że będziesz płakać więcej w przyszłości, ponieważ nie zatrzymałeś się, aby dowiedzieć się, dlaczego płaczesz”, wyjaśnia. „Łzy zawierają naprawdę ważne sygnały emocjonalne. Ale uczysz się na podstawie tych sygnałów tylko wtedy, gdy poświęcisz czas, aby na nie zwrócić uwagę. ” Zwłaszcza dla kobiet łzy mogą być oznaką gniewu - jak mówi Duffy: „mężczyźni krzyczą, kobiety płaczą”. I chociaż krzyczenie niekoniecznie jest lepszym wyjściem, dodaje: „niestety płacz w miejscu pracy, gdy jesteś zły nie musi koniecznie wyrażać innym, że jesteś zły, ale będzie wyrażać innym, że jesteś smutny, zawstydzony lub wymknął się spod kontroli. ” Więc kiedy się uspokoisz, spróbuj dowiedzieć się, dlaczego zacząłeś płakać i jakie były podstawowe emocje i czynniki. Niezależnie od tego, czy jesteś zły, przepracowany, czy nienawidzisz swojej pracy, czy czegoś innego, zastanów się, jak możesz zająć się podstawową przyczyną (lub przyczynami), kiedy nie czujesz się tak emocjonalnie. Może to pomóc zapobiec ponownemu pojawianiu się łez w podobnej sytuacji. Jeśli zauważysz, że płacz stał się normalnym zjawiskiem, może to oznaczać, że istnieją większe problemy do rozwiązania niż jak powstrzymać łzy w tej chwili, takie jak depresja lub naprawdę toksyczne środowisko pracy, musisz dowiedzieć się, jak zostawić za sobą . Argument za nie unikaniem łez w pracy Następnym razem, gdy będziesz myśleć o tym, jak przestać płakać, zastanów się, że nie zawsze może to być takie straszne, i możesz pomóc, aby była to jeszcze jedna normalna reakcja w spektrum tego, co jest dopuszczalne w pracy. Dudley, na przykład, chciałby żyć w świecie, w którym płacz jest znormalizowany i równie nietypowy jak śmiech, choć, mam nadzieję, rzadziej. Duffy odzwierciedla ten sentyment i jest przekonany, że zmierzamy we właściwym kierunku. „Płacz w pracy nie zrujnuje twojej kariery” - mówi. „Wydaje mi się, że wokół tego jest piętno, ale jest to dość przestarzałe piętno… sprzed 20 lub 30 lat, kiedy pracowaliśmy w środowisku zdominowanym przez mężczyzn, dlatego kobiety musiały założyć ten płaszcz do męskiego miejsca pracy i płacz nie był właściwy. ” I nie zapominaj, że możesz odegrać rolę nie tylko podczas płaczu, ale także wtedy, gdy zauważysz płacz kogoś w biurze. „Możemy to zmienić tylko wtedy, gdy zaczniemy zmieniać sposób, w jaki myślimy o innych, ” mówi Duffy. Więc nie bądź dla siebie zbyt trudny, jeśli od czasu do czasu czujesz, jak łzy płyną w pracy. I nie bądź taki trudny dla swoich kolegów, jeśli i kiedy płaczą w pracy. Jak mówi Duffy: „Myślę, że płacz jest znakiem naszej ludzkości i chcemy widzieć ludzkość w naszych kolegach i przywódcach”. nie mogłeś przegapić brouhaha, który wybuchł, gdy George Osborne, Brytyjski Kanclerz Skarbu, pozwolił jednej samotnej łzie uciec w policzek na pogrzebie Margaret Thatcher. Internet natychmiast się załamał. Niektórzy wyśmiewali go za ten pokaz ” słabości „(wiesz, że „prawdziwi” mężczyźni „nigdy” nie płaczą, prawda?). Inni odrzucili jego łzawienie jako cyniczną sztuczkę, aby pokazać, jak dobry był Thatcherite (w końcu, o czym płakał, biorąc pod uwagę, że spotkał żelazną damę mniej niż tuzin razy?). Byli tacy, którzy zgodzili się, że tak, łzy nie były prawdziwe, ale odłożyli je przywódcy torysów, próbując stworzyć bardziej „opiekuńczy” obraz dla siebie (pamiętaj, że był to człowiek, który został wygwizdany na tak dobrym samopoczuciu, Jak Igrzyska Olimpijskie w Londynie). Wśród tych wszystkich żartów, kłuć i szyderstw, tylko nieliczni mówili to, co czuję: do czego zmierza świat, jeśli nie można nawet płakać na pogrzebie? oficjalnie żałoba: Rudaalis lub profesjonalni żałobnicy stali się tematem tytułowego filmu, który przyniósł aktorce Dimple Kapadii Nagrodę Narodową. pełne ujawnienie tutaj: jestem jednym z blubbers świata. I tak, płaczę na pogrzebach. Nie ma znaczenia, jak dobrze znałem zmarłych, ani ile razy ich spotkałem. Jest coś w pogrzebach, co wydobywa łzy – cóż, w każdym razie moje. Czasami jest to szczególny bhadżan śpiewany w ramach nabożeństwa; czasami drobny szczegół, który przywołuje wspomnienia z przeszłości pogrzebowej( tych, którym byłem szczególnie bliski); czasami jest to myśl o tym, jak czułbym się radząc sobie ze stratą taką jak ta; a czasami jest to tylko widok bliskich członków rodziny zmarłego, którzy próbują się pozbierać, mimo że wyraźnie się rozpadają. w takiej chwili współczucie bezproblemowo przeradza się w empatię, a ty nie możesz przestać płakać nad powszechnym smutkiem, jakim jest żałoba. To nie jest coś, od czego nikt z nas nie może uciec. W pewnym momencie będziemy musieli opłakiwać naszych dziadków, żegnać się z rodzicami, doświadczyć utraty rodzeństwa, zobaczyć bliskiego przyjaciela ulegającego chorobie. Jeśli będziemy mieli szczęście, nigdy nie poznamy bolesnego żalu po stracie kogoś z następnego pokolenia, który z racji prawa powinien być tym, który powinien nas opłakiwać. Ale bez względu na to, jak potoczy się życie, żałoba jest czymś, co każdy z nas będzie musiał znieść, prędzej czy później. jak to się mówi, żal jest ceną, którą płacisz za miłość. ale jaka jest akceptowalna twarz smutku, gdy tracisz kogoś, kogo kochasz, a nawet po prostu podziwiasz z daleka? I czy to się zmieniło na przestrzeni lat?Przynajmniej w Indiach musiałbym się zgodzić. Dorastając w tradycyjnej wspólnej rodzinie, jako dziecko byłem świadkiem spektakularnego wylewu żalu, w którym wszyscy oddawali się, gdy w rozszerzonym klanie nastąpiła śmierć. Płakał, zawodził, czasami nawet bił piersi. Było głośno, niepokojąco, czasami nawet melodramatycznie. Ale wszystko, co zostało powiedziane i zrobione, było niewątpliwie oczyszczające. Nie propa: wcześniej otrzymaliście pozwolenie na rozpacz tak publicznie, jak uważaliście za stosowne; tak głośno, jak chcieliście. Łzy na pogrzebach są postrzegane jako zły gust po takim wybuchu żalu czułeś, że naprawdę kogoś opłakiwałeś. Nie było zapięcia twoich uczuć. Nie było ustępstw, aby oszczędzić uczucia innych. Nie było wstydu, że to wszystko się wydało. W pewnym sensie pozwolono ci rozpaczać tak publicznie, jak uznałeś za stosowne; tak głośno, jak chciałeś. I nikt cię nie osądzał ani nie potępiał jako nietrzymającego moczu. w dawnych czasach niektóre indyjskie stany, takie jak Radżastan, miały nawet zawodowych żałobników, zwanych rudaalis (temat tytułowego filmu, który przyniósł aktorce Dimple Kapadii Nagrodę Narodową). Były to kobiety niższej kasty zatrudnione do opłakiwania (jak najgłośniej) w wybuchowym publicznym pokazie żalu. To działało na dwóch poziomach. Po pierwsze, aby wyrazić smutek, że rodzina mogła być nieśmiała pokazywać publicznie, a po drugie, aby zmusić ich do właściwego płaczu. Bo czasami naprawdę nie ma lepszego Katharsis niż łzy. ale to było wtedy. Łzy na pogrzebach są postrzegane jako zły gust. Uważa się, że jest to nieco odpychające, aby publicznie pokazać swój żal. Jeśli musisz płakać, to płacz na osobności. Nie możesz ronić łez publicznie, jeśli sprawisz, że inni ludzie poczują się nieswojo. Więc głowa do góry (i upewnij się, że nie drży). Zobaczmy, co Brytyjczycy tak rozkosznie opisują jako „sztywną górną wargę”. OMG! jak mógł?Internet natychmiast się załamał i wybuchł wybuch brouhaha, gdy George Osborne, Brytyjski Kanclerz Skarbu, pozwolił jednej samotnej łzie uciec w policzek na pogrzebie Margaret Thatcher(fot. AFP) Cóż, Nie wiem jak wy, ale mam dość tego, że powiedziano mi, że pokaz emocji lub pojawienie się łez na pogrzebie (lub gdziekolwiek indziej, jeśli o to chodzi) jest czymś, czego należy się wstydzić. Że musimy zawsze przedstawiać stoicką fasadę, albo być potępionym – jak George Osborne-wszystkiego, od emocjonalnego nietrzymania moczu po obłudny cynizm. szczerze mówiąc, wystarczy, aby dorosły mężczyzna – lub kobieta – płakał. czasami naprawdę nie ma lepszego Katharsis niż łzy